Tras la estela de Teresa de Jesús: Ana de la Ascensión, carmelita descalza en la Plasencia del siglo XVIII
dc.contributor.author
dc.date.accessioned
2025-02-14T19:33:53Z
dc.date.available
2025-02-14T19:33:53Z
dc.date.issued
2024
dc.identifier.issn
2462-6813
dc.identifier.uri
dc.description.abstract
English title. In the wake of Teresa de Jesús: Ana de la Ascensión, Discalced Carmelite in18th century Plasencia. Beginning with the founding of the first settlement of Discalced Carmelites in Genoa (1590), the rapid spread of female monasteries in Italy owes its fortune to a chain of strong women —mulieres fuertes— who, despite not having known the Mother directly,
adhered to Teresa’s charisma and became her witnesses and spokespersons. The Vite of the founders of the first Italian settlements —texts still largely unpublished in the archives of the monasteries— testify how much these barefoot women wrote and how they knew how to create and maintain cohesive communities in which rigor, kindness and reciprocal charity harmonized. This is the case of Anne of the Ascension, founder of the monasteries of Parma (1623), Modena (1652) and Piacenza (1673), cities linked to the life of important families of the 18th century. The manuscript by the Carmelite Father Fulgenzio di San Giuseppe written between 1680 and 1684 and titled Vita della Venerabile Madre Anna dell’Ascensione, Carmelitana Scalza. Fondatrice dei Monasteri del suo Ordine in Parma, Modena e Piacenza Dedicato all’Altezza Serenissima di Maria d’Este
Duchessa di Parma a Piacenza, in fact, it allows us to study the life and writings of a “true daughter of Teresa”
A partir de la fundación del primer asentamiento de carmelitas descalzas en Génova (1590), la rápida difusión de los monasterios femeninos en Italia debe su fortuna a una cadena de mujeres fuertes —mulieres fortes— que, a pesar de no haber conocido a la Madre directamente, adhirieron al carisma de Teresa y se convirtieron en sus testigos y portavoces. Las Vite de las fundadoras de los primeros asentamientos italianos —textos todavía en gran parte inéditos en los archivos de los monasterios— testimonian cuánto
escribían estas descalzas y cómo supieron crear y mantener comunidades cohesionadas en las que armonizaban el rigor, la amabilidad y la caridad recíproca. Es el caso de Ana de la Ascensión, fundadora de los monasterios de Parma (1623), Módena (1652) y Piacenza (1673), ciudades vinculadas a la vida de importantes familias del siglo XVIII.
El manuscrito obra del carmelita p. Fulgenzio di San Giuseppe escrito entre 1680 y 1684 y titulado Vita della Venerabile Madre Anna dell’Ascensione, Carmelitana Scalza. Fondatrice dei Monasteri del suo Ordine in Parma, Modena e Piacenza Dedicato all’Altezza Serenissima di Maria d’Este Duchessa di Parma a Piacenza, de hecho, permite estudiar la vida y los escritos de una “verdadera hija de Teresa”
dc.format.mimetype
application/pdf
dc.language.iso
spa
dc.publisher
Servei de Revistes Digitals de la Universitat Autònoma de Barcelona. i Universitat de Girona
dc.relation.isformatof
Reproducció digital del document publicat a: https://doi.org/10.5565/rev/studiaaurea.607
dc.relation.ispartof
© Studia Aurea, Vol. 18 (2024), p. 85-102
dc.relation.ispartofseries
Studia Aurea, vol. 18 (2024)
dc.rights
Attribution 4.0 International
dc.rights.uri
dc.subject
dc.title
Tras la estela de Teresa de Jesús: Ana de la Ascensión, carmelita descalza en la Plasencia del siglo XVIII
dc.type
info:eu-repo/semantics/article
dc.rights.accessRights
info:eu-repo/semantics/openAccess
dc.type.version
info:eu-repo/semantics/publishedVersion
dc.identifier.doi
dc.type.peerreviewed
peer-reviewed
dc.identifier.eissn
1988-1088